ای مـهـربان خـانه، خـریـدار آه من            بعد از خدا و بعد علی تکـیه گاه من
مخـتـص پـاکی تو شده اُمّ مـؤمنـیـن            باشد سـلام خـالـق سبحـان گواه من

روزی مـلـیکـۀ هـمه شهـر بـوده‌ای            آن روزها که یک تنه بودی سپاه من
ای هم نماز مخـلص من قبل بعـثـتم            ایـمـان تـو امـیـد جـهـان سـیـاه مـن
وقتی نگاه مکه پُر از تیغ کـینه بود            لـبخـنـد مهـربان تو می‌شد پـنـاه من
ای مؤمنه ترین خـدا در حیات کـفر            دارایـی تـو روشـنـی تـیـره راه من
جـای تـو را که مـادر دردانـۀ مـنی            هرگز زمانه پُـر نکـند در نگـاه من